Hayat İnce Çizgi

Hayat bir sınavdı ve dondurdu benim kanımı sorular oldukça bayattı kalemle kazdım mezarımı ilk tekmeyi yemeden beceremedim güçlü olmayı ve kestiremezdim çocukken ben emeklemeden koşmayı ilk tuttuğumda öğrendi kalem sayfalarla boğuşmayı,aynalarla barışmayı öğrendim yüzümdeki ilk morlukta ve kavgayı ise olağan belledim karşıma çıkan her zorlukta düşman dediklerim nedense benimle aynı kulvarda ve dost bildiklerim başroldeler şimdilerde kabuslarımda tek sırdaşım bir melek yer edinmiş sayfalarda ve her nokta sonrası titriyordu korkudan... Hasbel kader girdim sınava mevcudiyet elimde değildi sadece ismimi karalayabildim ve bu sık kullandığım bir deyimdi üç doğru bir yanlışı ört pas edemez en hassas kumpas dahi ölçemez yaşamak denen ince çizgiyi kalemim en ala dengemdi cambazın değneği misali onunla gömün beni vasiyetimdir ahali dünümden bugünüme mesajlar var hepsi sövgü içerikli ve meleğim yazmamı istedi bu bana göre bir emirdi.günden güne kemirdi beni kalpteki melankolik bulgular umutlarsa yastık altı ertelendi mutluluklar karalar bağladı kalemin değdiği beyaz sayfalar ve yatsı vakti sönen mumlarla açık verdi sarfedilen tüm yalanlar ve bunlar son satırlar...