Küçükken

Hani kucukken gulerdik, sen de ben de icten gulerdik ve bunun baska turlusu de olamazdi zaten cunku bundan baskasini bilmezdik ki. Bir de o gunlerde gordugumuz herseye karsi bir saskinligimiz vardi, buyuklerin dunyasina girmeden once hatirliyor musun? Iste ben bunları ozluyorum en cok aslinda... Bir de hayatta bu kadar kod yoktu, bu kadar kasilmamiza gerek yoktu buyukler kadar. Buyuklerin dunyasinda kucuklerin en ufak rahatsiz eden ozellikleri katlanarak artarken en sevimli yanlari da gizlenerek saklaniyor
sadece, daha zeki ve yetenekli olmuyorsun aslinda, dusunce yapimiz bile hic degismiyormus yani...
Aslinda buyudukten sonra da kuculebilmek yani hayata ayni o yaslardaki bakis acini kazanabilmek icin tekrar buyuk bir mucadele vermen gerekiyor hayata sarilabilmen icin. Garip bir dongu degil mi? Elde etmen icin hayatin boyunca calistigin butun mutluluklar sana kucuklugunde dogdugun anda veriliyor ama bu bakis acini kaybediyorsun sonra da ayni bakis acisini kazanabilmek icin tekrar buyuk bir duygusal mucadele vermen gerekiyor kendi icinde, dusununce gercekten guzel bir duzen aslinda, huzur veriyor bana bir bakima.